006

Randoald Sabbe

A Pardon
Een zwarte doos roept onheil op. Of ze nu van karton, hout, goud of plastic is, haar geslotenheid draagt altijd een beladen betekenis. Ze bewaart, verbergt en beschermt, maar blijft een dreiging zolang haar inhoud onbekend is. In de mythologische doos van Pandora werd, na het vrijlaten van al het kwaad, enkel hoop achtergelaten. In A Pardon van Randoald Sabbe wordt de doos niet geopend, maar blijft ze gesloten—een daad van mildheid, een symbolisch pardon aan de wereld.
A Pardon valt binnen Randoald Sabbe’s anagram-benadering om de essentie van het idee te onthullen. Sorry-zeggen is geen religieus of moreel concept, maar een menselijke noodzaak. De problemen van de wereld zijn niet de schuld van de aarde, maar van de mens. En net daarom zou de mens elkaar beter pardonneren, een stap terugzetten, de verantwoordelijkheid erkennen.
Sabbe kiest bewust voor A Pardon in plaats van het zwaarbeladen ‘vergiffenis’. Waar vergiffenis groots en moreel geladen is, blijft een pardon klein, alledaags, een eenvoudige maar betekenisvolle handeling tussen mensen. Sorry zeggen is geen zwaktebod, maar een vorm van existentieel goed-zijn. In een wereld waarin gebeurtenissen ons boven het hoofd groeien, waar globale crises en sociale verdeeldheid steeds grotere proporties aannemen, blijft de individuele daad naar elkaar toe een van de weinige dingen die nog binnen onze macht liggen.
Door de doos gesloten te laten en het pardon expliciet op de buitenkant te plaatsen, maakt Sabbe een statement: voordat we de doos openen en het onheil zich voltrekt, kunnen we eerst een gebaar van mildheid maken. Het niet-kunnen zeggen van sorry is symptomatisch voor een tijdperk waarin mensen individualistischer worden en de oorzaak van problemen buiten zichzelf zoeken. A Pardon is een uitnodiging om die barrière te doorbreken, om de doos ongeopend te laten en te kiezen voor een menselijke respons.